Vier dagen geleden ben ik samen met drie collega’s van
Vogelbescherming Nederland in Ghana aangekomen. Een team ‘op volle sterkte’ om
de tweejaarlijkse bijeenkomst van alle Afrikaanse Birdlife partners bij te
wonen en de vele workshops te volgen.
Birdlife heeft nu 24
Afrikaanse partnerorganisaties met nog een aantal organisaties die hard op
weg zijn om binnenkort Birdlife partner te worden. Een hele diverse club! Een
paar voorbeelden: Naturama uit Burkina
Faso, die Lake
Oursi onder haar hoede heeft en daar fantastische monitoring uitvoert van
vegetatie en vogels. Of de Liberiaanse partner SCNL die de bescherming van Gola
National Forest voor elkaar heeft gekregen. Een van de laatste bossen die nog
overeind staat in de zeer waardevolle biodiversity hotspot Upper Guinea forest.
We zijn dus zeer goed vertegenwoordigd als Birdlife in
Afrika en dat is nog steeds vrij uitzonderlijk voor milieu- en
natuurorganisaties! De reden daarvoor is zowel simpel als een grote uitdaging:
Het is keihard nodig om vogels en natuur te beschermen, want als we niet actief
zijn langs de hele trekroute en in leefgebieden zullen vogels altijd wel ergens
een bottleneck tegenkomen, waardoor bescherming niet gegarandeerd is. Vogels
houden zich niet aan grenzen.
Gisteren beschreef de directeur van Birdlife Uganda,
Achilles Byaruhanga, het nog heel duidelijk: ‘Who owns those birds that migrate
accross the flyways? We all have a responsibility to protect them’. Voor de East
Atlantic Flyway, waar Nederland ook onder valt, gaat het bijvoorbeeld om 90
miljoen vogels per jaar die van deze trekroute gebruik maken. En daarbij onderweg een hele rij aan bedreigingen
tegenkomen zoals jacht, gedegradeerde gebieden, ontbossing, mijnbouw,
hoogspanningsleidingen en meer.
We zitten hier in Ghana zeker niet alleen in vergaderzalen.
Eergisteren was er een mooie tocht om de Picathartes
te zien. Een vogel die maar op een paar plekken in West-Afrika voorkomt. Picathartes leeft op rotsen hoog in de
heuvels waar ze een nest van modder maken. Het was een mooie klim door een
dicht bos om er te komen. Op het eind van de middag lieten ze zich goed zien. Twee
paartjes broeden dit jaar op deze plek. Een mooie vogel, die er een beetje uitziet
als een mini-dinosaurus, springend van tak naar rots.
Terug in de workshops bespraken we het Living on the Edge
project. Dit project gaat over mensen en vogels, waarbij mensen centraal staan
op verschillende manieren. Zo wordt het project gedragen door lokale groepen die
door Birdlife partners zijn opgeleid tot goede vogelaars en natuurbeschermers. En
daarnaast zijn er lokale vrouwengroepen, waarmee we alternatieve
inkomstenbronnen ontwikkelen.
Birdlife partners lieten me een aantal mooie projecten zien,
zoals het opzetten van imkersgroepen en het maken van efficiënte oventjes. Ook
directe beschermingsmaatregelen zijn uitgevoerd, zoals het onderwater zetten
van oude vloedgebieden en het weghalen van invasieve grassen. Met een zeer
positief effect voor vogels en mensen, want de visstand schoot omhoog en de
nieuwe vloedvelden zijn meteen ontdekt door duizenden vogels.
De kracht van Birdlife zit hem daarmee in de samenwerking
van ‘local to global’. Het is echt een privilege om hier te zijn en alle Afrikaanse partners te ontmoeten, zelfs
al ben ik nog maar vijf weken in dienst! We gaan de komende dagen nog plannen
maken om gieren beter te beschermen en ik doe mee aan de bossen workshop van
woensdag. Stay tuned voor meer nieuws uit Ghana!
Geen opmerkingen:
Een reactie posten